Geduld: vrijwel alles is de afgelopen weken twee of meer keren door de handen gegaan. De klepgeleiders van de 2cv die olie lekten, lekten na revisie nog meer. Uiteindelijk zijn daar nieuwe koppen voor gekomen. Het polijsten van een aluminium achterbumper is niet zo eenvoudig als gedacht. Als je het echt goed wilt hebben, moet je het overlaten aan een professional. En als je dan verder wilt met de dorpelbekleding, blijkt de aluminium dorpelbekleding verkeerd uitgesneden, waardoor het patroon 90 graden is gedraaid….
Polijsten: de rvs bumpers van de DS23EI waren jaren geleden al eens door mij gepolijst. Het kost tijd maar met stug doorwerken krijg je een mooi resultaat. Zelfs kleine krasjes zijn er toen uitgeschuurd. Dan verwacht je dat een zachte aluminium bumper geen problemen geeft….
De achterbumper was wit-grijs geoxideerd. Met een harde katoenen schijf en een blok poetspasta is de doffe laag er af gehaald. Daarna met een zachtere schijf en polijstpasta afgewerkt. Op het eerste gezicht een mooi resultaat. Totdat het daglicht erop viel. Onder de glans zat een vlekkerige grijze waas en witgrijze vlekjes. De corrosie zat dieper in het aluminium dan gedacht.
Voor de eerste keer gepolijst. Nog veel krassen en witgrijze vlekken. Later zijn de krassen met korrel 80 er uitgeschuurd. Toen verdwenen ook de vlekken. Het onderste deel van de bumper is nog niet aangpakt.
Dan maar met schuurpaper 180 tot 1500 aan de gang. Daarna weer poetspasta en polijsten. Zitten de vlekjes en de waas er nog in. Nogmaals poetspasta en polijsten: nauwelijks effect… Daarna een proefstukje gedaan met Race Glaze Alubright en daarna weer polijsten: de waas leek wat minder, de glans dieper. Dus nog maar eens. Daarna meer waas dan ervoor….
De gegoten koppelstukken tussen bumper en de lijst onder de kofferklep hebben naast de oxidatie ook diepe krassen. Dan ontdek ik hoe de grijze waas en grijswitte vlekjes weggehaald kunnen worden. Schuren met korrel 80, kruislings totdat de krassen weg zijn. De oxidatielaag is dan ook weg. Vervolgens met 120, 180, 280, 400, 600, 1000 en 1500 schuren. Met een stukje van 10*10 cm ben je 2 uur bezig. Daarna nog poetsen en polijsten, maar dat gaat relatief snel. Het resultaat is een mooie diepe hoogglans. Op het oog zonder krasjes, alhoewel, in de detailfoto’s zijn die er wel…..
De bumper gepolijst. Bij daglicht zit er nog een witgrijze waas in. Niet als nieuw, wel met een patina….
De conclusie is dat het ontzettend veel tijd kost om een acceptabel resultaat te bereiken. Er zijn eigenlijk maar twee opties: wegbrengen naar een professioneel polijstbedrijf, of accepteren dat de bumper niet helemaal perfect is. Voorlopig ga ik voor optie 2, als over een jaar blijkt dat het niet naar de zin is, kan het altijd nog.
Monteren en afstellen achterbumper: na het zoeken van de juiste boutjes (lengte, punt eraan, kop met chevron-teken) is het in elkaar zetten van de bumper eenvoudig. Het uiteinde van de bumper had een duw opgelopen, recht geklopt en een beetje bijbuigen van de bumpersteun was voldoende. Totdat het geheel in de bumpersteunen wordt geschoven en vastgeschroefd. Dan zit er ruimte tussen de houder en de rubbers, waardoor de bumper op en neer kan bewegen. Opgelost door een stukje rvs in de vorm van een halve cilinder.
De moer op de bumpersteun heeft overigens een eigenaardigheid. Dat is ontdekt bij het snijden van de schroefdraad. De moer kan er maar op één manier gemakkelijk opgedraaid worden. Probeer je het andersom, dan loopt de moer vast en kan de moer alleen met een sleutel verder gedraaid worden. Bij nameten blijkt de schroefdraad in de moer een beetje conisch te zijn. De verklaring is dat op deze wijze de moer zelfborgend is.
Bumpersteunen, origineel een holle gaspijp, de reparatie is massief staal, wel met de originele schroefdraad. De moer blijkt iets conisch gesneden te zijn.
Ook nog een tapeind gemaakt: een M5 draadeind in het gegoten koppelstuk was in een vorig leven afgebroken. Het M5 draadeind uitgeboord met 4 mm boor. Dat ging scheef. Met de Dremel gecorrigeerd, maar het gat was toen al 5 mm. Daarna schroefdraad M6 getapt. Een rvs boutje M6 gedeeltelijk afgedraaid naar 5 mm en met de snijmoer de oorspronkelijke draad M5*0,75 gesneden. Vastgezet met Loctite.
Tenslotte de achterlichten gericht: de rechterbeugel stond scheef. Ik had een en ander al rechtgeklopt, maar niet voldoende. Opgelost door wegvijlen in de steun. Daarna weer lak bijwerken. Het ging om één mm, maar je ziet het verschil.
Naamplaatje: op het najaarsevenement stonden de eerste neuzen naast elkaar. Op vrijwel alle auto’s zat op de kentekenplaathouder een zwart plaatje met de tekst ” Citroen”. Mijn kentekenplaathouder was door de vorige eigenaar gespoten (weliswaar met allerlei schroefgaten die niet dichtgelast waren), maar er waren geen gaten voor dit plaatje. Een week na het evenement stuurde de “cappuccine” ID me een foto waaruit bleek dat ook zijn auto oorspronkelijk zo’n plaatje had. Na even aarzelen de schuurschijf gezet op de onderkant om te kijken of er misschien schroefgaten zijn dichtgelast. En jawel, keurig dichtgelast!! Onbegrijpelijk dat de schroefgaten voor allerlei kentekenplaten niet waren dichtgelast, en deze wel. Huub in ’t Zand stuurde een plaatje, het zit er inmiddels op. Gelijk ook het stof uit de lak geschuurd en de lak gepolijst. Omdat de machine er niet bij kon, was dat handwerk….
Dichtgelaste gaten waardoor met een klinknagel het Citroen plaatje was bevestigd.
Interieur: van de eerste nederlandse eigenaar had ik de originele bekleding van de C-stijl gekregen. Bekleed met licht grijs vinyl met een patroon erin. Door het vervangen van de C-stijlen waren alle gaten voor het vastschroeven van de bekleding, maar ook voor het wasbordje etc. verdwenen. Na veel passen en proberen zijn nieuwe gaten geboord. Alles past nu.
Door veroudering heeft het vinyl bruine vlekken gekregen. Ook mist de bekleding boven de achterruit. Ik ben er nog niet uit wat het wordt: zoeken naar een vervangende vinylbekleding, boven de achterruit een afwijkende bekleding, en/of het oude vinyl spuiten. Mocht iemand nog een setje hebben liggen…..
De originele vinyl bekleding van de C-stijl. Voor de sfeer een rouille deurpaneel, waarvan ik er jaren geleden drie kon kopen, erbij gezet. De rode bekleding (nieuw!) gaat weg. De naad tussen paneel en deurrubber moet nog gesteld worden.
-
- Halverwege. Later zijn boven- en achterzijde geschuurd met 180 e.v., zonder veel resultaat.
-
- Contrast. De witgrijze waas op het koppelstuk is nog niet weggepolijst.
-
- Uitschuren van diepe krassen met korrel 80. Het polijsten geeft een zwarte laag op handen, kleren en vloer.
-
- Halverwege het uitschuren.
-
- Rechts is uitgeschuurd en gepolijst. Later is links, dat diepe krassen had, alsnog aangepakt.
-
- De krassen zijn er uit geschuurd en gepolijst. Op het oog zit er geen enkele kras meer in. Op deze foto blijkt dat er nog veel minuscule krasjes in zitten.
-
- Monteren van de achterbumper.
-
- Hier is goed de grijze waas te zien die de gepolijste bumper nog heeft. Voorlopig doen we het ermee.
-
- Het plaatje met “citroen”. In het kofferdeksel zitten 4 schroefgaten, wat zou daar gezeten hebben?
-
- Het ronde kopje aan een M4 boutje, lastig vast te draaien, maar het hoeft maar één keer.
-
- De originele grijze vinyl bekleding van de C-stijl.
-
- Nog wat verzinkwerk….
Citroën ID19p 1958 