Nationale oldtimerdag Lelystad: we waren er nog nooit geweest, wat een leuke dag. Een verscheidenheid aan merken, bouwjaren en uitstraling. Met enthousiaste eigenaren. We mochten meedoen aan de opstelling van Citroen. Naast ons stond een GSA met 1.400.000 kilometers op de teller. En nog steeds als dagelijkse auto in gebruik. Kwestie van bijhouden vertelde de eigenaar.
In het concours kreeg de auto in zijn klasse (1946-1960, 122 deelnemers) de derde prijs. Samen met de waarderende reacties voor deze eenvoudige ID19P een verrassing.
Glascoating: op zwarte lak zie je alle krasjes en beschadigingen. Ook het inbranden van vogelpoep en de inwerking van insecten was na een paar maanden rijden niet te negeren. Van meerdere kanten was het advies om glascoating te laten aanbrengen. Niet dat het alle krasjes voorkomt, maar de lak blijft langer mooi. Eerst zijn alle krasjes en beschadigingen uit de lak gehaald, daarna is de coating aangebracht. Samen met een andere manier van wassen moet de lak nu langer mooi blijven.
Onderkant deuren. Links is gepolijst, rechts heeft nog krasjes. Nog zonder glascoating.
Carburateur: er lekte benzine via de pakking tussen het deksel en de carburateur. Te zien aan de bruine waas op de carburateur. Te ruiken aan een vage benzinegeur na een lange rit. Er zijn een aantal oorzaken denkbaar: lekke vlotter, een defecte afsluiter of een haarscheur in het deksel, waardoor de vlotterkamer vol kan lopen en de auto op een te rijk mengsel gaat lopen. Te zien aan roet uit de uitlaat, de bougies of met een Colortune. Dat bleek niet aan de orde te zijn.
Een andere mogelijkheid is een slecht afsluitende pakking of een krom deksel. Na vervangen van de pakking en het deksel was het probleem opgelost.
Een nieuwe pakking van 0,50 mm. Iets dikker dan het origineel.
Verdeler: de in de auto gemonteerde verdeler (Ducellier 2238A) was vervangen door een reserve exemplaar. Dit omdat het uitlaatgeluid onregelmatig was. Bij controle bleek de contacthoek tot 7 graden te verschillen. Gevolg van een versleten nokkenas. Er lag nog een nokkenas, bestemd voor een DS uit de eerste periode: een andere vervroegingscurve. Dus met een andere geleidingssleuf.
Na wat peinzen en meten is de geleidingssleuf veranderd in een sleuf voor de ID. Voorzichtig lassen en vijlen. Het resultaat is geweldig: perfecte centrifugaalvervroeging!
Goed gevoel dat er een goed afgestelde verdeler in reserve ligt.
Boven: Ducellier nokkenas ID met versleten nokken, onder nokkenas DS met perfecte nokken.
Velgen: een paar jaar geleden zijn de wielen gebalanceerd. Toen bleek dat twee velgen een forse slag hadden. Laten zitten omdat er geen alternatief was. Onlangs zijn twee andere velgen gekocht. Ook niet perfect, maar wel beter. Na stralen, schoperen en epoxy is de buitenkant strak gemaakt en zijn de velgen gelakt. Daarna zijn de velgen gewisseld en de banden opnieuw gebalanceerd.
Citroën ID19p 1958 